Het is een hele kunst om mensen onherkenbaar te fotograferen en toch met een spannende plaat thuis te komen.
Een goede foto heeft de hoofdpersoon of hoofdpersonen scherp in beeld. En als de hoofdpersoon scherp in beeld is, betekent het dat zijn of haar ogen scherp in beeld zijn. Maar met de Algemene verordening gegevensbescherming (AVG), die geldt vanaf op 25 mei 2018, moeten fotografen voor ze op het knopje drukken zich eerst even achter de oren krabben. Want als het de ogen scherp in beeld zijn en het gezicht herkenbaar is, dan treedt de AVG in werking. Dan moet je rekening houden met de volgende punten:
- Heb je toestemming?
- Heb je een vitaal belang?
- Hebt je een wettelijke verplichting?
- Heb je een overeenkomst?
- Heb je een algemeen belang?
- Heb je gerechtvaardigd belang?
Ontsnappen aan de AVG
Voor wie bovenstaande vragen te moeilijk vind en aan de AVG wil ontsnappen, rest de optie om mensen onherkenbaar op de foto te zetten. Maar zonder oogcontact, interactie en richting wordt het knap lastig een visueel sterk verhaal te vertellen.
Vanaf dat moment wordt het belangrijk om creatief gebruik te maken van alles wat in de weg staat. Borden die de zichtlijn onderbreken en gezichten verbergen zijn dan ineens een zegen!
De stoelverhoger als voorbeeld
Een voorbeeld is de situatie in de garderobe van Het Concertgebouw in Amsterdam. In de grote zaal is een familieconcert geprogrammeerd. Het is nadrukkelijk bedoeld dat ouders hun kinderen meenemen naar dit concert. Maar voor kinderen zijn de stoelen in de grote zaal te diep.
Hoe mooi de muziek die klinkt ook is, het oog wil ook wat. En als kinderen in zo’n stoel plaatsnemen, zien ze alleen ruggen. Daarvoor zijn stoelverhogers uitgevonden, die in stapels klaarliggen voor gebruik. Voor het meisje op de foto een stoelverhoger mag pakken, moet ze van een suppoost plaatsnemen langs een meetlat. Als ze kleiner is dan 1,30 m. dan mag ze een stoelverhoger van de stapel pakken. Als ze groter is, dan is ze lang genoeg om het concert zonder dit hulpmiddel te zien.
Hoe loopt het voor meisje af? Na het nemen van deze foto, pakt het meisje een stoelverhoger van de stapel en loopt met haar moeder naar de zaal.
Eye Print
‘Ik print, dus ik ben.’
Een foto die niet is afgedrukt op papier, is als een foto die niet is gemaakt. Iedereen die een afgedrukte foto in handen heeft gehad, weet dat de tactiele ervaring ongeëvenaard is. Daarom drukt Renske al haar foto’s, die ze goed vindt, af. Elke week plaatst ze – onder de noemer Eye Print – een digitale foto van een fotoprint online. Ze plaatst de foto met een korte beschrijving hoe de foto tot stand kwam en waar deze over gaat.