Print van voorbijgangers die kijken naar een dakloze man die kennelijk onverstoorbaar op de stoep ligt te slapen in Regent Street in Londen.

In York kreeg een jonge dakloze vrouw aandacht van een leeftijdgenote. In Londen is deze dakloze man helaas een stuk slechter af. Hij ligt midden op straat, terwijl drommen mensen langs en om hem heen lopen. Ondanks de grote mensenmassa spreekt niemand de man aan. Hoe kan eenzaamheid in een grote stad schrijnender zijn dan dit?

In grote steden lopen we massaal aan daklozen voorbij. Het aantal daklozen neemt toe en ondanks onze rijkdom, schijnen we niet voor kwetsbare personen in onze samenleving te kunnen zorgen. De veelgeprezen marktwerking werkt niet voor hen. Van een kale kip kun je namelijk niet plukken. Ook de ‘participatiesamenleving’ brengt op dit punt geen verlichting; we lopen letterlijk aan het probleem voorbij. Behalve dan als het probleem zich voordoet als een jonge vrouw, waar we ons mee kunnen identificeren. Voor iemand met problemen lijkt ze een YAVIS: Young, Attractive, Verbal, Intelligent en Succesful. Het woord succesvol is uiteraard met een korretje zout te nemen.

De man moet het doen met het veel beroerdere acroniem HOUND: Hostile, Old, Unsuccessful, Nonverbal, and Dumb. De enige schrale troost voor de man op de foto dat het op dat moment dat hij op deze stoep lag mooi en warm weer is.

PS

Zou het toeval zijn dat op Wikipedia er wel een lemma is voor het acroniem YAVIS, maar niet voor het acroniem HOUND?

Eye Print

‘Ik print, dus ik ben.’

Een foto die niet is afgedrukt op papier, is als een foto die niet is gemaakt. Iedereen die een afgedrukte foto in handen heeft gehad, weet dat de tactiele ervaring ongeëvenaard is. Daarom drukt Renske al haar foto’s, die ze goed vindt, af. Elke week plaatst ze – onder de noemer Eye Print – een digitale foto van een fotoprint online. Ze plaatst de foto met een korte beschrijving hoe de foto tot stand kwam en waar deze over gaat.