Drift voor saxofoonkwartet

Over de compositie

Dit stuk vormt een muzikale brug tussen twee verschillende klankwerelden. Het vertrekt vanuit de etherische polyfonie van Johannes Ockeghems 15e-eeuwse Missa mi-mi. Vervolgens reist het naar de indringende, moderne taal van Steffen Schleiermachers Gregorianik 1.

Een muzikale oversteek

De titel heeft een specifieke betekenis. Inderdaad, Drift komt van het Zuid-Afrikaans Engelse woord voor een voorde: een doorwaadbare plaats in een rivier. Dit oeroude concept klinkt door in Europese plaatsnamen als Dordrecht en Frankfurt. Op dezelfde manier leidt dit stuk de luisteraar over een symbolische rivier van tijd. Daardoor ontvouwt de muziek zich als een langzame, bewuste reis van het verleden naar het heden.

De ruimte als resonantiekamer

De uitvoeringsruimte is een cruciaal onderdeel van dit werk. Drift werd gecomponeerd voor het gerenommeerde sonic.art quartet en is specifiek geschreven voor de majestueuze muziek voor kerkakoestiek. De natuurlijke nagalm van de ruimte is geen bijkomstigheid, maar een integraal onderdeel van de compositie.

Daarom ligt het tempo niet vast. In plaats daarvan worden de musici uitgenodigd om hun snelheid aan te passen aan de specifieke resonantie van de concertzaal. Deze aanpak zorgt ervoor dat de muziek versmelt met de architectuur. Zo wordt elke uitvoering een transparante en bijzondere klankervaring die is afgestemd op de locatie.

Ook voor saxofoonkwartet: Lachrymae